Ik leef in duisternis
Ik huil, en lach bijna niet meer
Ik voel pijn maar geen geluk
Maar wanneer een heel klein lichtje schijnt
Ervaar ik het als iets groots
Als een ijzer sterke kracht
En zelfs een beetje echt geluk
Ik dank God, voor donkere tijden
Want in deze duistere nachten
Zie ik heldere streren schijnen
Die ik anders nooit had gezien
Er zit waarheid in je gedicht.
Vanwaar je pijn?
Het verwerken van iemand afgeven? Vertel er over, ik volg je wel.
Sterkte en moed houden Luna.
Lieve knuffel van mij.