mijn thuis (hiernamaals)
zwevend in het hiernamaals
reik ik naar die bruine korengewassen
zomerse warmtegloeden
verwelkomen mijn eens zo koude hart
hunkerend verlangen
van die intense warmte om me heen
die zachte wind
zo teder en en toch zo koel
geen mens weet hier van mijn bestaan
dit is de plaats van mijn ziel
dit is mijn toekomst
voor altijd dromend over de velden
ik kan hier nu zeggen
dit is mijn thuis...
Reacties op dit gedicht
| Maankind: | Maandag, maart 12, 2007 20:59 |
| Als je dit hebt ervaren dan ben je een bijzonder mens | |
| happy_in_love: | Zondag, maart 04, 2007 21:27 |
| PRACHTIG echt gewoon prachtig | |
| kerima ellouise: | Vrijdag, maart 02, 2007 12:47 |
| een mooi beeld weergegeven van hoe het zou aanvoelen...en hopelijk is het ooit een echt thuiskomen... erg mooi geschreven liefs, kerima ellouise |
|
| kleinmeisje: | Vrijdag, maart 02, 2007 10:42 |
| ja pas later hoor als het je tijd is,nu blijf je nog fijn bij ons en verblijd ons met je gedichten,niet somberen,straks komt de lente,en wil ik je horen lachen in je gedichten.liefs | |
| sunset: | Vrijdag, maart 02, 2007 10:36 |
| Leven is misschien wel moeilijker maar zoveel mooier. Geloof me maar. En sterven zou niemand moeten voor zijn / haar tijd die enkel kan en mag bepaald worden door de Goddelijkheid. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: EveryTearTellsAStory | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 02 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||