JGOG flinterdunglas
Hoe nabij ik ook toesla
lijk verdwenen als altijd.
Maar hoe ver ik ook ga
uit het veilige heden
onderweg is naar jou.
De liefde maakt mij
een brandende zon
die niet durft te stralen
al smelten we samen.
Reik mijn handen naar je
maar raak ze niet aan.
Gedachten dringen mijn hoofd binnen
maar vlak ze uit.
Ik ben dicht bij je
maar toch zo ver weg.
Mijn hart van flinterdunglas
is bang te breken.
als ik mij eenmaal aan je liefde heb toegegeven.
lijk verdwenen als altijd.
Maar hoe ver ik ook ga
uit het veilige heden
onderweg is naar jou.
De liefde maakt mij
een brandende zon
die niet durft te stralen
al smelten we samen.
Reik mijn handen naar je
maar raak ze niet aan.
Gedachten dringen mijn hoofd binnen
maar vlak ze uit.
Ik ben dicht bij je
maar toch zo ver weg.
Mijn hart van flinterdunglas
is bang te breken.
als ik mij eenmaal aan je liefde heb toegegeven.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, maart 02, 2007 11:51 |
| Bedenk dat angst een stille sluipmoordenaar is en uiteindelijk alles kapot maakt. Treffend tonend verwoord en overgebracht. En succes. Liefs, sunset |
|
| kleinmeisje: | Vrijdag, maart 02, 2007 11:43 |
| mooi geschreven,angstige behoedzame liefdestwijfeling,geoon aan toegeven dan maar.liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: flower girhl | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 02 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||