Voor een ontzettende lieve en leuke meid..
Dit gedicht wil ik graag aan je kwijt
Je voelt je de laatste tijd niet helemaal jezelf
Juist nu doe jij me zo denken aan mezelf

Maar ik ben uit die tijd gekomen
En heb mezelf voorgenomen
Om het niet nog eens te laten gebeuren
En de anderen die het hadden op te fleuren

Je zegt dat je het gevoel niet kan beschrijven
Maar wel dat het je langzaam laat wegdrijven
Het is alsof je een oorlog begint, maar de vijand niet kent
Alsof je in de spiegel kijkt en jezelf niet herkend

Als een medicijn met een blijvende bijwerking
Je leven zien als één grote mislukking
Nergens meer het goede van kunnen inzien
Toch huilen, ookal haal je een tien

Een gebroken hart, dat niet meer heelt
Alsof iemand je hele innerlijk steelt
Pure onmacht diep van binnen
Je vecht zo hard, maar kan het niet winnen

Je probeert te lachen naar iedereen
Maar van binnen voelt het aan als steen
Soms schiet de dood misschien voorbij
Maar denk dan alsjeblieft aan wat je tegen me zei

Je hebt het aan me beloofd
En ooit heb je wel in jezelf geloofd
Vindt dat geloof en vertrouwen terug
Overleef de loop, op die moeilijke brug

Je zit nu in een donkere put
En hebt voor helemaal niets meer fut
Maar die muren die alles verstikken
Zullen je niet blijven afschrikken

Ooit storten ze in
En krijg jij weer in alles zin
Zal je het nooit meer zo ver laten komen
En wordt jouw toekomst je niet meer afgenomen

En lief.. tot die tijd ben ik er voor jou
Omdat ik om je geef en van je hou

Walk on, walk on
With hope in your heart
And you'll never walk alone
You'll never walk alone..