HET GEHEIM
HET GEHEIM
Ik weet wel: hij doet overdag alsof hij me niet opmerkt.
Maar dat is schijn:
Hij wil niet dat de mensen ervan weten.
's Nachts is het donker achter mijn huis.
Hij gaat niet over straat. Nee: hij neemt het sintelpad achter de tuinen.
Mijn tuindeur heb ik dan al open.
Ja, ik weet wel dat hij overdag zelfs mijn kleinste verzoek niet inwilligt.
Ik weet wel dat zijn ogen overal dwalen, maar nooit naar mij.
Ik weet wel hoe nors en minachtend hij me bejegent.
Maar niemand weet hoe hij 's nachts naar me kijkt.
Niemand weet hoeveel lieve woordjes hij me dan toefluistert.
Niemand weet hoe hij dan mijn geringste wensen vervult.
Hij wil alleen niet dat de mensen ervan weten.
Hij weet als geen ander hoe wreed ze zijn.
Dat is al jaren aan de gang en niemand, niemand kent ons geheim.
Ik weet wel: hij doet overdag alsof hij me niet opmerkt.
Maar dat is schijn:
Hij wil niet dat de mensen ervan weten.
's Nachts is het donker achter mijn huis.
Hij gaat niet over straat. Nee: hij neemt het sintelpad achter de tuinen.
Mijn tuindeur heb ik dan al open.
Ja, ik weet wel dat hij overdag zelfs mijn kleinste verzoek niet inwilligt.
Ik weet wel dat zijn ogen overal dwalen, maar nooit naar mij.
Ik weet wel hoe nors en minachtend hij me bejegent.
Maar niemand weet hoe hij 's nachts naar me kijkt.
Niemand weet hoeveel lieve woordjes hij me dan toefluistert.
Niemand weet hoe hij dan mijn geringste wensen vervult.
Hij wil alleen niet dat de mensen ervan weten.
Hij weet als geen ander hoe wreed ze zijn.
Dat is al jaren aan de gang en niemand, niemand kent ons geheim.
Reacties op dit gedicht
| Katja Bruning: | Dinsdag, februari 05, 2002 11:56 |
| Dank voor de reacties! Paul, leuk jouw interpretatie, ben ik zelf nooit opgekomen en hij is toch aannemelijk. Op PA staat ie ook, weer met andere oplossingen voor het geheim en daar heb ik geschreven hoe ik hem zelf bedoelde. Dat je lief kon zijn wist ik, maar ZO lief? 't Is dat je het zelf zegt, Paul ;-) |
|
| Albrecht Paul: | Donderdag, januari 31, 2002 14:28 |
| Oef Katja, maar goed dat niemand weet dat IK het ben die je nachten bevolk... ;-) Je moet al heel sterk zijn om in het daglicht genegeerd te worden om in het nachtlicht ontdekt te zijn. Dit kan veilig, vruchtbaar en herscheppend zijn. Niemand kent je geheim, niemand kan je troosten als je dit verliest. Dat is het nadeel. Doet me een beetje denken aan je gedicht over de gnomen rond je huis. Die onaanzienlijken doen hun werk ongezien, houden je gezelschap. |
|
| chiara32: | Donderdag, januari 31, 2002 13:27 |
| Pfff, moet moeilijk zijn hoor | |
Over dit gedicht
| Auteur: Katja Bruning | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 31 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||