Samen, alleen
Ik had aan moeten zien komen
Tussen ons gaat het niet goed
We voelen het allebei
En we weten wat het doet
Snijdende stilte
Gevoel, maar waarheen
We weten dat we er zijn
Maar toch samen alleen
En ik geef jou niet de schuld
Ik geef je ook wel deels gelijk
Ik zie wat er gebeurt
Maar we hebben geen bereik
Je bent me niet verloren
Een onnodig verwijt
In die eeuwige onzekerheid
Raakte ik mezelf kwijt...
Reacties op dit gedicht
| doetsi: | Maandag, maart 05, 2007 21:27 |
| Dit herken ik vanuit een ver verleden ook, nare situatie, loskoppelen lijkt op rust en ruimte in het hart, nu de stap nog zetten! | |
| Sanora: | Zondag, maart 04, 2007 19:23 |
| Hier haal ik een traan bij weg. Je omschrijft de situatie tussen mijn vriend en mij, waar we al maanden in blijven hangen. Het werkt zo niet meer. We zijn samen alleen. Liefs, Sanora Ps. Je schrijft echt mooi. Inspirerend. |
|
| c@rlot: | Zondag, maart 04, 2007 08:30 |
| misschien toch redding ..goed gesprek doet soms wonderen.... sterkte |
|
Over dit gedicht
| Auteur: -MoonFlower- | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||