Vechten voor het leven
Vechten voor het leven:
elke dag een nieuwe dag
steeds maar weer vechten
tegen al het pijn dat je hebt
je sterk houden in alle tijden
steeds maar weer vechten
eenmaal houd het vechten op
en je kunt niet meer
je bent moe, levensmoe
alle bewegingen doen pijn
en vechten wil niet meer
elke dag een nieuwe dag
steeds maar weer vechten
tegen al het pijn dat je hebt
je sterk houden in alle tijden
steeds maar weer vechten
eenmaal houd het vechten op
en je kunt niet meer
je bent moe, levensmoe
alle bewegingen doen pijn
en vechten wil niet meer
Reacties op dit gedicht
| *s.uus: | Maandag, maart 05, 2007 11:57 |
| heel mooi geschreven | |
| *maantje*: | Maandag, maart 05, 2007 00:09 |
| en dat is het moment waar je een andere weg moet in slaan... | |
| MayadeBij*: | Zondag, maart 04, 2007 16:16 |
| alsof vechten noodgedwongen is.. mocht het een geruststelling zijn.. het is zoiets als melk drinken of je haren kammen (voor mij dan toch) ja - niet altijd prettig - soms heb je zin in roosvicee (tenslotte) maar ´op´ raak je niet. dat is een fabeltje volgens mij. kus! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Myopic | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 04 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||