Rafels aan de hoop
geprikkeld
als een twee-eenheid gevlochten
en toch is daar die knoop
als een hechting
die te sterk prikkelt
rafels aan de hoop
die eens…
jou met mij verbond
hoe kwetsbaar het vertrouwen
wat ik voelde en gaf
maar niet vond
Reacties op dit gedicht
| elze: | Vrijdag, september 04, 2009 17:51 |
| ik ben net als je gedicht even terug gegaan in het verleden ...dit gedicht ben jij,,,, kus van mij |
|
| micina: | Zaterdag, maart 10, 2007 11:17 |
| Moeilijk los te maken zo een knoop maar het lukt wel hoor. Liefs micina |
|
| H.J.: | Maandag, maart 05, 2007 04:44 |
| het verleden?? kan blijven prikken Annemieke. hulde2 Ben gul vandaag:) kuszs |
|
| switi lobi: | Maandag, maart 05, 2007 01:11 |
| Voor mij betekend dit grote herkenning en heel veel kippenvel... Liefsliefs, switi lobi |
|
| erje: | Zondag, maart 04, 2007 23:08 |
| natuurlijk kunnen er rafels achterblijven maar dat is niet zo erg als in de film Meisjes achter prikkeldraad liefs erje |
|
| mugje: | Zondag, maart 04, 2007 22:30 |
| Altijd erg pijnlijk als je vetrouwen geeft en denkt te krijgen maar uiteindelijk niet vind. Erg sterk geschreven.... LOVE YOU xXx tom xXx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Annemieke van der Ven | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||