De pijn in mijn hart,
Is sterker dan mijzelf.
Ik wil niet meer doorgaan,
Alleen maar voor mijzelf.
Om iedere keer te vechten,
kost meer dan jij verwacht.

Maar iedere keer weer,
als ik vecht en probeer.
Duw jij me naar beneden.
Ik ben veranderd volgens jou,
maar dat is niet waar,
ik ben gegroeid door de ervaring,
maar jij bent daar verdwaalt.
Ik weet wat ik wil,
weet dat ik goed zit.
Maar iedere keer weer,
bij ieder vervloekt woordje,
ga ik helemaal neer.

Ik ben het zat om te strijden,
voor iets wat jij niet wil.
De vriendschap tussen ons beiden,
is niet meer dan pril.
En zelfs als dat verdwijnt,
zie ik geen pijn in jou ogen.
Het enig wat ik nog zie verdwijnen.
Zijn de goede gedachtes in mijn hoofd.

Je wilt me niet verliezen,
zeker niet helemaal.
Maar begin dan eens met vechten,
Want dit word mij fataal.

Vroeger wist ik zeker,
Dat jij van mij genoot.
maar nu dat over is,
Wil ik alleen maar dood.

Mi Ta Sinti Bo Falta Sharon!