Ik zie de wereld in tranen vergaan
Ik zie de wereld in tranen vergaan
Als mensen elkaar niet meer zien staan
Zichzelf verliezend uit jaloersheid
Op die golven van aan onze tijd
De mogelijkheden die bestaan
Zijn juist die, die we steeds overslaan
Eeuwen terug tot in de oudheid
Moesten wij ons aan iets groter kwijt
Ons kleine ik kwam op aarde aan
Om steeds naar die hemel op te gaan
In liefde in haat eender welke strijd
Maar nu zijn wij het aller grootste kwijt
Die eenvoud die stilte zonder argwaan
Daar komen ook onze dromen vandaan
Doch slapen kan je niet vol haat en nijd
Zijn wij niet allen die goede vriend kwijt
Als mensen elkaar niet meer zien staan
Zichzelf verliezend uit jaloersheid
Op die golven van aan onze tijd
De mogelijkheden die bestaan
Zijn juist die, die we steeds overslaan
Eeuwen terug tot in de oudheid
Moesten wij ons aan iets groter kwijt
Ons kleine ik kwam op aarde aan
Om steeds naar die hemel op te gaan
In liefde in haat eender welke strijd
Maar nu zijn wij het aller grootste kwijt
Die eenvoud die stilte zonder argwaan
Daar komen ook onze dromen vandaan
Doch slapen kan je niet vol haat en nijd
Zijn wij niet allen die goede vriend kwijt
Reacties op dit gedicht
| tulpje: | Maandag, maart 05, 2007 07:12 |
| wauw met vele bewondering gelezen prachtig mooi verwoord en zo waar liefs en dikke knuffelkus en een fijne dag |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||