de schreeuw naar de dood
Haar leven verkloot
Stuk voor stuk op weg naar de dood
Van een snee in haar pols of warm
Krijgt ze het niet meer koud of warm
De ergere pijn vanbinnen
Die ze opschrijft als zinnen
Haar hart wordt koud en steviger
Vanbinnen haar tranen heviger
Het mes scherper en de dood nabij
Net als zij
Tranen vallen
En haar handen ballen
Mensen met een naar woord
Is het waar ze haar leven aan stoort
Tranen en het mes scherper dan ooit
Daarna zei ze niks meer...maar dan ook nooit
Reacties op dit gedicht
| chrisj13: | Donderdag, juni 26, 2008 09:35 |
| stepj toch, ik wil niet dat je zo denkt! ik vind ''t niet leuk :( (maar toch een mooie)ik vind ''t al erg genoeg als er een diertje dood gaat... en dan jij?!?! NEE, dat wil ik niet! liefs, je broertjuh |
|
| ilovébananaa: | Maandag, april 02, 2007 17:12 |
| OEFF mooi maar zo droevig ben er stil van.. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: stepJ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 05 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||