Zween
te donker om te zien
en te zwak om te kijken
niet genoeg om te vechten
tegen de zware eenzaamheid
geen vrijheid gekregen
noch voor gevochten
zie je mij staan
nee
ik ben zween
ik ben zween
samen met mijn eenzaamheid
samen staan wij
in de galerij der pijnen
te wachten op de dood
je ziet ze lachen
de mensen op de muur
zij waren gezangen door het monster
de man met het masker
wit als sneeuw
en zwart als de nacht
ik ben gevangen in het schilderij
mijn gezicht zegt hetzelfde
ik ben zween