(gelukkig) niemand weet
Niemand ziet het
Hoe graag ze dood wil
Niemand hoort
Haar stille kreet
Niemand voelt het
Alles zo kil
Niemand reageert
Omdat niemand weet
Ze zien niet
Horen niet
Voelen niet
En willen niet weten
Wat er mis is
Met een meisje
Slechts veertien jaar
Dat niet wil eten
Dat niet wil voelen
En zo alleen
Ze raken haar niet aan
Ze is toch zo koud als steen
Haar hartje bevroren
En hoofdje zo kil
De strijd voelt als verloren
Omdat ze niet meer vechten wil
Ze heeft zich overgegeven
Aan de macht van de lijn
Niemand ziet dat zij niet kan leven
En ergens vindt deze kleine meid dat fijn
Reacties op dit gedicht
| [B]lack [A]ngel: | Zaterdag, maart 10, 2007 10:08 |
| echt mooi geschreven meid,,! maar geef niet op, hou je sterk. geloof in jezelf, ik weet dat je het kan. Ik geloof in je.! LoveYouSoMuch |
|
| blauw-oogje-73: | Dinsdag, maart 06, 2007 09:26 |
| lieve alice. je bent een pracht meid. ik ken je dan wel niet. maar iemand die zo met woorden kan spelen heeft recht op liefde en een aanraking. geef het niet op zoek hulp met dit gemis. liefs blauw-oogje 73 |
|
| jannemans: | Dinsdag, maart 06, 2007 08:43 |
| hoi alice geef het nog niet op. Ga op zoek naar goede hulp. en probeer deze ook toe te laten. Al wil je nog zo graag opgeven er komt een moment dat dat verlangen je gaat verlaten. Heel veel succes, en je kunt altijd mailen ik weet wat je mee maakt. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *alice* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 05 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||