Dagboek van een clown.
Wanneer tranen bloed word,
hoop tot illusies verdort,
gestrekte armen verkrampen,
vleugels hun veren lossen,
de kamers waarin ik loop geen muren meer lijken te hebben,
het gekraak van de houten planchet cynisch gelach lijkt
,loop je in een gebouw zonder fundamenten
verdwaalt in een bos
waar eens kabouters je gidsten,
elk pad lijkt zoek,
je gedachten gedeserteerd
naar een der laatste revoluties
de liefde bedrijvend op de storm
helemaal op zichzelf
maar niemand
niemand
die er ook maar een briesje
van voelt.
Sammeke.