Tijd heelt de wonden
Zoveel veranderd in die korte tijd.
Ik word steeds sterker,
en raak mijn angsten kwijt.
Zelfmoord lijkt ver weg,
toch blijft het altijd dichtbij.
Ik moet het accepteren,
het is een stuk van mij.
Een stille doodswens,
diep vanuit mijn gebroken hart.
De waanzin zonder een grens,
zonder eind, zonder nieuwe start.
Zo vaak had ik de pijn weg gelacht.
En heel vaak over die wens gelogen.
Zo vaak over zelfmoord nagedacht,
en zo vaak overwogen.
Hoe dieper ik ging graven in mijn verleden,
des te verder dwaalde ik af van het heden.
Ik wilde het heden niet meer ervaren,
ik wilde mijn ervaringen uit het verleden verklaren.
Toen ik het dan eenmaal kon verklaren,
was ik door niets of niemand meer
te bedaren.
Ik walgde.
Ik was zo kwaad.
Die viezerik,
had mij een schuldgevoel
aangepraat.
Wat maakt een mens zo slecht,
waardoor hij kinderen wil verkrachten?
Wat maakt een mens zo woedend,
waardoor hij kinderen af wil slachten?
Ik was nog een kind,
ik had niemand iets misdaan...
Mijn zelfhaat was dus onterecht,
en besloot om weer richting heden te gaan.
Nu ben ik terug.
Ik laat het verleden achter
mijn rug.
Ik zal nooit vergeten,
wat ik in mijn verdrongen ervaringen heb gevonden!
Maar zoals iedereen altijd zegt: Tijd heelt de wonden...
Reacties op dit gedicht
| black_beauty: | Donderdag, september 06, 2007 17:32 |
| :(meisje toch | |
| Ebelientje: | Woensdag, maart 07, 2007 11:52 |
| Mooi opgeschreven ik hoop dat het schrijven van dit gedicht ook helpt bij hte helen van je wonden.. | |
| De kleine Vos: | Dinsdag, maart 06, 2007 19:28 |
| De tijd heelt niet alle wonden.Wel verzachte ze de pijn.Liefs Sonja | |
| Meisje met verdriet: | Dinsdag, maart 06, 2007 13:49 |
| wauw goed van je meis ben trots op je succes met alles love u xx | |
| happy_in_love: | Dinsdag, maart 06, 2007 12:38 |
| wow, echt mooi. en groot gelijk tijd heelt wonden... xxxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Veruniek | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||