Soms sta ik wel eens stil.
Bij hoe het zo ver is kunnen komen.
In mijn gedachte laat ik dan een gil.
Omdat ik dan even besef dat ik niet meer ben aan het dromen.
Ik kijk om me heen..
En ik zie laurens niet meer.
het voelt nu zo alleen.
En het doet mij zo'n zeer.
Soms sta ik wel een stil.
dan zie ik waar en wie ik ben.
Dan vraag ik aan mezelf :"Is dit wat ik wil"?
maar ik durf er geen antwoord op te geven.
Soms sta ik wel een stil.
En dan besef ik :
"ik doe allang niet meer leven"
Want het leven, is mijn leven niet.