wanneer
als de dag was
gekomen
wanneer de nacht
zijn vleugels spreid
wanneer alles vergeten
en in vergetelheid blijft
wanneer waarheid
een leugen wordt
en een leugen
vanaf nu de waarheid is
wanneer is iedereen zeker
wanneer is dat
waneeer alles om ons heen
niet meer is
wat het lijkt
wanneer
wanneer
wanneer weet ik
wie je bent
wie je echt bent
wanneer stop je
een leugen
als waarheid
te verkondige.
gekomen
wanneer de nacht
zijn vleugels spreid
wanneer alles vergeten
en in vergetelheid blijft
wanneer waarheid
een leugen wordt
en een leugen
vanaf nu de waarheid is
wanneer is iedereen zeker
wanneer is dat
waneeer alles om ons heen
niet meer is
wat het lijkt
wanneer
wanneer
wanneer weet ik
wie je bent
wie je echt bent
wanneer stop je
een leugen
als waarheid
te verkondige.
Reacties op dit gedicht
| Joyce-: | Donderdag, maart 29, 2007 20:39 |
| Zo hee, erg verwarrend, maar het heeft iets. Echt heel mooi geschreven, goed dat je het zo gevonden hebt. En ja, wanneer? Een vraag die we ons altijd af zullen vragen, totdat we het zelf ondervinden. Knap hoor! Liefs, Joyce |
|
| happy_in_love: | Dinsdag, maart 06, 2007 18:34 |
| mooi! | |
Over dit gedicht
| Auteur: biepje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 06 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||