In het maanlicht,
In de koele stilte,
van de eeuwige nacht.
Fluister ik mijn vaarwel
zachtjes in de wind.
Het verduisterde maanlicht,
dat mijn gezicht aanraakt.
Verlicht het een traan
die mijn huid eenzaam verlaat.
Woorden brekend in de stilte
Fluisterend in het rond.
Hopend voor nog een beetje kracht
Om terug naar huis te gaan.
In de koele stilte
Van de eeuwige nacht.
Zal ik eeuwig zwijgen
Tot mijn vaarwel geldig is.
van de eeuwige nacht.
Fluister ik mijn vaarwel
zachtjes in de wind.
Het verduisterde maanlicht,
dat mijn gezicht aanraakt.
Verlicht het een traan
die mijn huid eenzaam verlaat.
Woorden brekend in de stilte
Fluisterend in het rond.
Hopend voor nog een beetje kracht
Om terug naar huis te gaan.
In de koele stilte
Van de eeuwige nacht.
Zal ik eeuwig zwijgen
Tot mijn vaarwel geldig is.
Reacties op dit gedicht
| Ebelientje: | Donderdag, maart 22, 2007 12:12 |
| Zeer teder en mooi xxxxx | |
| ruud vervaart: | Dinsdag, maart 06, 2007 22:09 |
| heel mooi sue :) | |
| vexation: | Dinsdag, maart 06, 2007 20:18 |
| heel mooi, prachtige woordkeuze.. |
|
| Radho: | Dinsdag, maart 06, 2007 19:57 |
| Mooi geschreven, erg aandoenlijk. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Evannah Una Brianna | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 06 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||