Beetje bij beetje verloor ik mezelf
Beetje bij beetje verloor ik mezelf...
Beetje bij beetje verloor ik mezelf.
Het was alsof er iets geknakt was.
Iets van binnen dat af stierf.
Vlinders die stierven.
Door verdriet en pijn.
Dat zich uiten in kille leegte.
Beetje bij beetje verloor ik mezelf.
Het was alsof er iets geknakt was.
Iets van binnen dat af stierf.
Vlinders die stierven.
Door verdriet en pijn.
Dat zich uiten in kille leegte.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Woensdag, maart 07, 2007 20:45 |
| afgestemd ben je op de mensen om je heen, zal er een je verlaten, dan verlies je ten einde raad. hans |
|
| Nino de Pino: | Woensdag, maart 07, 2007 17:26 |
| Prachtig verwoorde pijn! deze pijn is fijntjes, liefs. |
|
| fran92: | Woensdag, maart 07, 2007 17:10 |
| soms verliezen we onszelf.. als je jezelf maar weer terug vind meid warme knuffel voor jou en jij kunt ook altijd mailen of bellen:) liefs fran92 |
|
| erje: | Woensdag, maart 07, 2007 13:21 |
| kom op meid, niet zo somber de lente komt eraan dan kun je mogelijk van dubbele vlinder genieten en nu kun je ook mijn jeugdige vlinders nog lezen, haha liefs erje |
|
| M@rcel: | Woensdag, maart 07, 2007 13:04 |
| gelukkig komt het voorjaar er weer aan:-) en ik hoop dat dan voor jou de vlindertjes weer heel veel fladeren gaan Liefs M@rcel |
|
| jantje maan: | Woensdag, maart 07, 2007 12:36 |
| breng jou de zon , en hoop snel weer vlinders in je buik mogen vliegen lieve groetjes marc |
|
Over dit gedicht
| Auteur: moongirl1982 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 07 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||