Brandende schaamte,
Je schoot me neer in vlammen
Jou koude tranen van emotie vallen als kristal op de rotsen
Mijn tranen als stof vergaan in moeder natuur haar handen
Zwevend tussen hemel en aarde
Een stapje verder gezet op aarde
Nou ben ik terug gevallen om in verdriet te vergaren
Opgesloten ,uitgesloten voor een mooi woord
Twistend zwenk je naar het zicht van voren
Zonder enige zegels
Maar wat wazig wordt benadrukt
Door eentonige tranen die kletteren op beton harde tegels
Verlangend naar hartstocht
Een fantasie geschetst,nooit geuit in werkelijkheid
Deze liefde ligt diep in het hart
Maar is nooit ver naar gezocht
Zoals een boom uit aarde schiet
Vergiet ik tranen uit het verleden
Voor meer geluk in het verschiet
Voor een egaal hart dat met de tijd zal moeten helen
Een houten hart
Brandend vol verdriet
Geblust met tranen
Vredig zoekend naar dat ene wat mijn gevoel niet tart
Tot ik kan spreken uit gevoel:
Nou doet het me verder niets, jou geluk is andermans verdriet ,dat verdriet wat jij verliet voor toekomst en meer liefde in het verschiet.