verstopt leven

Wij meden de liefde
en lieten de duisternis,
schreven steeds hooghartig
de pijnlijke toekomst af.

Zoek ons niet meer,
wij eisten voor alles
verzekerd te worden,
onze eigen graftombe,
alleen gelaten, zelfs in de dood.

Aan het wereldbeeld ontsnapt
verliet de drukte onze
overvolle levens, liet ons alleen.
Achter ons leven legden wij
een prachtige tuin aan,
als blikvanger.

Verloren in ons zieke beeld
van deze over-gestreste wereld.

Geschreven door

lurin

Reacties op dit gedicht

lurin vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Cora (ZIJ):	Donderdag, maart 08, 2007 12:44
Sluit wel aan bij wat ik neergekrabbelt heb (staat er nog niet op) mooi, knap werk! liefs,

lexx:	Donderdag, maart 08, 2007 12:04
wil je dat ik weer in een tachtigjarige depressie schiet?! :P Mooi stuk Chevra ..Kus

Over dit gedicht

Auteur: lurin
Gecontroleerd door: Innerchild
Gepubliceerd op: 08 maart 2007
Thema's: [Leven] [Wij] [Verdriet]