op medisch voorschrift
weg drink ik
de kwelling van onmogelijkheid
met massa’s onverteerbaar water
spoel ik mijn geest weg uit mijn lijf
weg pink ik
één luttele traan
het verdriet van de wereld
die je met een moederlijke streling
op je lippen tovert
weg zink ik
kruipend in het felle licht
dat verschroeiend koud
mijn ongecontroleerd lichaam
met haar vlammen omarmt
en me met een enkele flits
uit dit leven bannen zal
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, maart 09, 2007 12:08 |
| Medich voorschrift? Welk een tonende delende verwoording heb jij hier weer neergezet. Maar weet je, ik hou je hier. Want jij bent bijzonder. En jouw geschrijf ook. Liefs, sunset |
|
| am I still alive: | Vrijdag, maart 09, 2007 10:46 |
| prachtig verwoord.. |
|
| dichterbij: | Vrijdag, maart 09, 2007 10:40 |
| je kunt je soms ellendig voelen. heel mooi verwoord lieve groet |
|
| switi lobi: | Vrijdag, maart 09, 2007 10:05 |
| Oef...diepe emoties prachtig omschreven! Liefsliefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||