Waarom voel ik me zo leeg, wat is er met me aan de hand?
Mijn leven is te vergelijken met een hoopje zand.
Ik heb geen doel om naar te streven, ik leef voor niets en niemand.
Al jaren kan het me niks schelen, mijn toekomst staat al jaren aan de kant.
Ik heb geen vrienden meer, iedereen heb ik aan de kant gezet.
Een bewuste keus met de gedachte dat ik het zonder vrienden wel red.
Mijn zusje is m'n enigste vriendin en heb met haar veel pret.
Ik red me prima zonder die vrienden die ik aan de kant heb gezet.
Ik heb haar en m'n vriend waar ik mijn leven mee wil delen.
En tja... mijn toekomst kan me nou eenmaal niks schelen.
Misschien is het triest maar ik heb gewoon niks om naar te streven!