De mens.
Mensen vertelde mij
Alles komt goed.
Je hoeft enkel te geloven.
Maar ik kan het niet.
Mensen vertelde mij
Ik ben er voor je.
Je hoeft me alleen te vertrouwen
Maar ik kan het niet.
Mijn littekens vervagen niet
Mijn herinneringen verdwijnen niet
Dus hoe moet ik dan geloven
Dat alles goed komt.
Mensen zijn wilde dieren
Zij zijn niet de gene om te vertrouwen/
Beloftes zijn verbroken.
Zij lieten mij alleen.
Ik geloof niet meer in de mens.
Alles komt goed.
Je hoeft enkel te geloven.
Maar ik kan het niet.
Mensen vertelde mij
Ik ben er voor je.
Je hoeft me alleen te vertrouwen
Maar ik kan het niet.
Mijn littekens vervagen niet
Mijn herinneringen verdwijnen niet
Dus hoe moet ik dan geloven
Dat alles goed komt.
Mensen zijn wilde dieren
Zij zijn niet de gene om te vertrouwen/
Beloftes zijn verbroken.
Zij lieten mij alleen.
Ik geloof niet meer in de mens.
Reacties op dit gedicht
| Ebelientje: | Donderdag, maart 22, 2007 12:08 |
| Heel erg jammer en eenzaam dat je zo in hte leven staat.. | |
| Meisje met verdriet: | Vrijdag, maart 09, 2007 20:52 |
| woooooooow zo herkenbaar ga zo door!! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evannah Una Brianna | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 09 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||