bestolen
Ik ben in mijn leven al heel wat keren bestolen.
Het waren gekke, mannen, halve zolen.
Maar wat niemand mij kan afnemen,
Zijn de angsten en schaamte door die problemen.
Kind zijn was er voor mij niet bij,
Want in mijn eerste levensjaar was ik al hard als kei.
Ik heb moeten vechten om te leven,
En heb stukjes moeten weggeven.
Het zijn persoontjes geworden in mij.
Daardoor kwamen die gebeurtenissen niet dichtbij.
Maar nu moet ik de trauma's toch dichterbij laten komen,
Dat gebeurdt s'nachts in dromen.
Ik besef steeds meer wat voor mannen het waren,
Ik zou ze in stukjes willen hakken als vleeswaren.
Alleen krijgen ze geen emotie meer te zien.
Ze hebben van mij al genoeg gezien.
Ik hou mijn mond niet langer gesloten.
Jullie hadden het nooit mogen doen, stel idioten!!
En daarom laat ik mijn leven niet langer verkloten.
Reacties op dit gedicht
| kaarsje: | Zondag, maart 11, 2007 15:36 |
| Heel erg moedig en knap om het zo te verwoorden. In deze moeilijke periode zal ik je steunen en altijd een luisterend oor voor je zijn! Na regen komt zonneschijn! Heel veel sterkte meid! Liefs xx een goede vriendin die je al 16 jaar kent! |
|
| ruud vervaart: | Zaterdag, maart 10, 2007 11:18 |
| heel moedig van jou om je gevoel te verwoorden, ik snap jouw gevoel dondersgoed, lees maar mijn nachtmerrie anders maar even , en mijn gevoel en zelfvertrouwen zal je ook aanspreken, veel sterkte in je strijd ;) | |
Over dit gedicht
| Auteur: gummetje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||