geluidloos rollen de tranen over mijn wangen,
stilletjes zit ik hier te huilen,
Voor het eerst kan je het zien,
van buitenaf..
Jammer alleen is,
Dat er geen armen om me heen zijn geslagen,
Dat er niemand is om me te troosten..
Dat het lijkt of ik het allemaal alleen moet doen..
Jammer genoeg kan ik het niet alleen..
Een paar mensen houden me op de been..
Meer kunnen ze niet..
Ik moet alleen beloven bij ze te blijven..
Waarom zijn ze dan niet bij mij?
Waarom ging ze dan bij mij weg?
Ik ken het verhaal wel,
Ze houden van me,
Elk op hun manier..
Maar deze tranen zeggen andere dingen..
Dingen die niemand lijkt te begrijpen..
Zelfs ik niet..