Ben op
Mijn dicht is niet mooi meer
En mijn geweten niet zuiver
Het schijnt lang niet koud hier
Maar ik bibber en huiver
Het kippenvel verspreid over mijn gehele lichaam
En koude tranen in mijn ogen
Al doende of er niets aan de hand is ga ik gewoon door
Maar al die zekerheid is gelogen
Ik ben kapot, stuk
Zowel fysiek als in mijn hoofd
Maar als ik het ze zou vertellen
Ik denk dat bijna niemand me gelooft
Zo kan ik gewoon niet leven
Eigenlijk ben ik ziek en dood op
Maar nergens kan ik rust vinden
Misschien juist wel als ik stop
Ze zeggen dat ik rust moet hebben
‘Blijf desnoods een dagje thuis’
Maar hier kan ik totaal niet leven
Noem het alsjeblieft alleen maar huis
Reacties op dit gedicht
| peersmans : | Dinsdag, maart 27, 2007 01:05 |
| ja ben even aan het inhalen... hoop dat je mailtje niet verkeerd opnam? weet je, ergens begrijp ik je echt wel hoor en ik denk meer mensen dan je zou durven denken of vermoeden... en hier kan je naar hartelust al je zorgen en probs kwijt wat sommigen ook mogen zeggen of schrijven of wat dan ook :-) je hebt hier wel degelijk een plekje voor jezelf verovert! verder kan ik alleen hopen dat je jezelf terug vind... slaapzacht! kevin |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *alice* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 10 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||