daar komt de trein al aan..

vol zenuwen sta ik dan op het perron
zal ik het wel doen of toch weer niet
w8 dan pak ik nog ff snel me zakje wiet.
ik zal even uitleggen waar het begon.

ruzie met me pa en ma
niemand die om me gaf
misschien ben ik nu wel laf
het was alleen maar ruzie van dat blabla

ik kon doen wat ik wilde niemand merkte iets
me gevoel van binnen werd steeds kwader
maar wees bewust ik ben de toekomstige dader
ik voel nu echt helemaal niets

aantal weken later sta ik hier op het perron van zandvoort
ik kijk op me klok en zie dat de trein er zo aan komt
sommige denken natuurlijk: ik hoop dat ze omkomt
dit is gewoon de perfecte zelfmoord

maar dan 1 minuutje later
zag ik me vriendje staan
toen zag ik een bij hem een traan
ik kon het niet..maar was nog wel een echte hater

ik walg nog steeds van mezelf
maar toch schrijf ik hier nu mijn verhaal
echt ik wordt nooit normaal
mensen zeggen: kom op voor jezelf

dat heeft er niks mee te maken
want ik voel me gewoon niet goed
en dat geeft totaal geen moed
ik moet gewoon van mezelf braken

dit is mijn verhaal over mijn eigen poging
maar omdat ik het niet kon
stond ik nog steeds wel op het station
dit was het einde van mijn zelfmoordpoging

huilend naar huis
niemand die vroeg wat er was
stond nog in de deur met me jas
misschien ga ik maar naar een kindertehuis.

vandaag nog steeds de dag
dat ik nog van me zelf kots
nee ik ben totaal niet trots
de laatste dag: zondag

Mijn verhaal over Mijn Zelfmoordpoging