Sprakeloosheid
Ze durft niet meer
stilletjes wordt zij
nog kleiner dan ze
toch al was.
Met gesloten ogen
wil zij niet meer kijken
met gebalde vuisten
wil ze niets meer laten blijken
Ze gelooft
het niet meer
en zachtjes
op haar tenen.
Is ze weggeslopen
om te wenen.
Heel alleen
Met gesloten ogen
wil zij niet meer kijken
met gebalde vuisten
wil ze niets meer laten blijken
Genoeg woorden
zijn gesproken.
stilletjes wordt zij
nog kleiner dan ze
toch al was.
Met gesloten ogen
wil zij niet meer kijken
met gebalde vuisten
wil ze niets meer laten blijken
Ze gelooft
het niet meer
en zachtjes
op haar tenen.
Is ze weggeslopen
om te wenen.
Heel alleen
Met gesloten ogen
wil zij niet meer kijken
met gebalde vuisten
wil ze niets meer laten blijken
Genoeg woorden
zijn gesproken.
Sprakeloosheid rest.
11 maart 07
11 maart 07
- mienke -
Reacties op dit gedicht
| amazone: | Zondag, maart 11, 2007 15:27 |
| erg mooi....je kunt je niet eeuwig van iedereen afsluiten het is goed om erover te praten heel veel sterkte liefs amazone | |
Over dit gedicht
| Auteur: mienke | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 11 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||