En dan opeens ben je verdwenen
opgeslokt door de gulzigheid
van de dikke duisternis
die drie dagen lang leeft
in 't land van vergetelheid.
Bloemen sterven langzaam
in je zachte handen
verdwenen als in de macht van
het verleden dat ronddwaalt
in de nacht van stilte.
Het stille leven om je heen
vergeten is de dag
van druk straatleven
dealers die langs je ramen lopen
en je bespieden terwijl je
in je donkere kamer ligt te hopen
op de verlossing van de FBI.
Wat is het leven nu nog voor jou
als een stille hoop op niets
geloven in het uitzichtloze
een toekomst die zijn deuren sluit
voor je prachtige ogen
en je vooruitgestrekte handen
die proberen te bereiken
wat niet bestaat.
Opeens ben je weg
verdwenen in het niets
vergat mijn vriendschap
het delen van lief en leed.
Opeens geloof je niet meer
in de warmte die ik je wilde geven
mijn armen om je koude rillende lijf.