het eind in zicht
het licht van de lentezon
zo kaal nog maar viriel
strooit tranen in je ogen
staalt de kern van je blik
geen jaren meer te gaan
de maanden weken
de liefde houdt je wakker
telt de donkere uren samen
in een verenigd ademen
de troost zijn trots te zijn
geen winter meer te vrezen
de weken dagen
je lijf legt zich langzaam af
in de armen van de tijd
koester je het moment
dat eeuwig bij je blijft
geen regen meer te drinken
de dagen duren
Reacties op dit gedicht
| David Matser: | Dinsdag, maart 13, 2007 00:04 |
| Prachtig, peilloos diep, sinister, bijna. Maar op een mooie manier. groetjes, David |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anton van Amerongen | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 12 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||