Dag na dag.
Dag na dag wacht ik weer af
En steeds weer met hetzelfde vraag
Vertel me eens wat er verder gaat gebeuren
Want dit is allemaal een beetje vaag.
Dag na dag wacht ik weer af
Bang dat jullie niet meer terug komen
Ik heb dit nooit gewild
Kon ik jullie maar weer terug dromen.
Dag na dag wacht ik weer af
Om je even te kunnen spreken
Al is het maar om even te zien
Dan kan dit hartje niet verder breken.
Dag na dag mis ik ze steeds meer
De fijne herinneringen doen zo’n zeer.
En steeds weer met hetzelfde vraag
Vertel me eens wat er verder gaat gebeuren
Want dit is allemaal een beetje vaag.
Dag na dag wacht ik weer af
Bang dat jullie niet meer terug komen
Ik heb dit nooit gewild
Kon ik jullie maar weer terug dromen.
Dag na dag wacht ik weer af
Om je even te kunnen spreken
Al is het maar om even te zien
Dan kan dit hartje niet verder breken.
Dag na dag mis ik ze steeds meer
De fijne herinneringen doen zo’n zeer.
Reacties op dit gedicht
| Br0kEn: | Dinsdag, maart 13, 2007 19:38 |
| heel herkenbaar spijtig genoeg wens je veel sterkte en profficiat het is een pracht van een gedicht dikke knuf |
|
| Eenzaamheid | HW.H |: | Dinsdag, maart 13, 2007 18:22 |
| mooi geschreven.. En herrinneringen doen idd soms heel erg pijn.. | |
| Renske x3: | Dinsdag, maart 13, 2007 18:21 |
| wat een verdriet, wel mooi verwoord.. liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Miami Vice..-//- | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 13 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||