Achter het masker'

Verborgen achter een glimlach,
komt eruit als ik alleen ben
tranen stromen dan over mijn gezicht
eenzaamheid wat ik voel,

ik kan er niet meer tegen,
alleen mensen van 100km ver weg
zien het, zien het verdriet, kunnen
alleen niet veel doen, kunnen geen
armen om me heen houden, om me te
troosten, wat ik nodig heb

ik wil twee armen om mij heen voelen
wil me veilig voelen en beschermt tegen alles
verlang naar het gevoel dat iemand van me houdt
al zal dit lastig gaan, vooral hier in dit dorp...

veel mensen die me niet accepteren, die oordelen
naar meningen of roddels, niet afgaan op innerlijk,
maar op uiterlijk, en mij in hokjes duwen, ook
kunnen ze me zo de grond in boren, ik kan niet meer
negeren, teveel gedaan, nu voel ik het dubbel op'

alles, van alle jaren komt nu bovendrijven,
al het gevoel van eenzaamheid, teveel om alleen te
bestrijden, ik wil het niet in me eentje meer doen
alleen in de buurt geen die ik echt vertrouw, geen
die daardoor niet gekwetst zal worden als ik de
waarheid vertel aan diegene, ze maakt erzelf deel uit

ik kan der niet vertrouwen, ook steeds meer ruzies
met haar, ze hangt teveel aan me, al zeggen doe ik dat niet
ik wil haar niet de grond in duwen' zoals ik al bij me eigen doe, wat meot ik doen, om me beter te voelen?

op school, genoeg die kijken, zien alleen
het uiterlijk, kunnen het innerlijk niet zien,
ze kennen me niet, misschien zien ze het wel,
dat ze daarom kijken of ze ... geen idee,
ik weet het niet meer, snap het niet meer
zou willen dat iemand me zegt wat er is
waarom ik zo boeiend schijn te zijn

mijn gezicht schreid elke dag meer tranen
die sneller bewegen over mijn wangen en
dan op de grond vallen als regendruppels

Wat ik verlang
zal nog lang wachten zijn
twee veilige armen, om me heen
die me niet zullen los laten
tot dat het goed gaat,
die me beschermen tegen
alles, kort gezegd
een vriend'
die van me houdt
hier in de buurt'
geen 100km ver weg..

:(,
(ps. ik had net een ander gedicht alleen die was opeens weg =S...)

xx