Eeuwige vergankelijkheid
Een blad valt van de boom
Het dwarrelt naar aarde
Héél rustig héél sloom
Door lucht die het vertraagde
Éénmaal neder gevallen
Lagen ze bij vele lotgevallen
Ze lagen aldaar tewezen
Niets of niemand te vrezen
Herfst’s aankondiging gemaakt
De Natuur heeft het niet gelaakt
Om de herfst dit jaar te vergeten
Zo is duidelijk alweer gebleken
De blaadjes aldaar gelegen
Zien de mensen passeren
Over de eeuwen heen
Over de eeuwen heen
Zo zullen de neder gekomen bladeren
Van oudsher tot nu
Bewandeld & bekeken worden
Door mensen oud en nieuw
Momenten niet dezelfden
Voor de mensen
Doch volledig gelijk
In de eeuwigheid
Het dwarrelt naar aarde
Héél rustig héél sloom
Door lucht die het vertraagde
Éénmaal neder gevallen
Lagen ze bij vele lotgevallen
Ze lagen aldaar tewezen
Niets of niemand te vrezen
Herfst’s aankondiging gemaakt
De Natuur heeft het niet gelaakt
Om de herfst dit jaar te vergeten
Zo is duidelijk alweer gebleken
De blaadjes aldaar gelegen
Zien de mensen passeren
Over de eeuwen heen
Over de eeuwen heen
Zo zullen de neder gekomen bladeren
Van oudsher tot nu
Bewandeld & bekeken worden
Door mensen oud en nieuw
Momenten niet dezelfden
Voor de mensen
Doch volledig gelijk
In de eeuwigheid
Over dit gedicht
| Auteur: Yao the Stoic | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 13 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||