Vrijdagochtend, een uur of tien
Het is een week geleden dat ik jou heb gezien
Mijn hoofd doet zeer en ik denk veel te sloom
Ik wil niet aan je denken, maar ik zag je in mijn droom

Woorden glippen uit mijn mond
Je zegt dat je me niet verstond
Ik kwets je, maar zo heb ik het nooit bedoeld
Het is gewoon dat het niet natuurlijk voelt

Je begrijpt me niet, je zegt het telkens weer
Maar ik denk dat ik het nooit leer
Ik weet niet, wat ik zeg en wat ik doe
Ik doe het niet expres, maar alles maakt me zo moe

Je vraagt en klaagt, je bent het zat
Ik snap je wel, maar ook ik heb het gehad
Het werkt niet, het doet ons teveel pijn
Ik wil gewoon even niet meer bij je zijn

Je snapt niet waarom ik me zo gedraag
En telkens weer komt die vraag
Wat wil je, wat wil je dat ik zeg?
Ik blijven en toch ga ik weer weg

Maar woorden schieten mij tekort
Als het 's avonds donker wordt
Ik ben alleen en ik ben bang
Het is voorbij, maar dat wisten we allang