Grenzeloze lach
Grenzeloze Lach.
Gister belde een vriendin
zij verdrietig, ik verdrietig,
wij beiden in een crisissfeer.
Maar toen ik weet niet
hoe het kwam,
het was opeens,
van wham:
We lagen dubbel,
van het lachen,
en dat ging wel
keer op keer.
hoe het kwam,
het was opeens,
van wham:
We lagen dubbel,
van het lachen,
en dat ging wel
keer op keer.
Natuurlijk allemaal gekke onzin,
maar zo zinvol ook wel weer,
Tranen liepen over de wangen,
Onze kaken deden zeer,
We bleven er zowaar in hangen,
Het ruimde wel op al die tranen,
tranen van grenzeloze lach,
Het klaarde, om een weg te banen,
Die tranen toch, ja ach, ach, ach.
maar zo zinvol ook wel weer,
Tranen liepen over de wangen,
Onze kaken deden zeer,
We bleven er zowaar in hangen,
Het ruimde wel op al die tranen,
tranen van grenzeloze lach,
Het klaarde, om een weg te banen,
Die tranen toch, ja ach, ach, ach.
Aan 't eind snoot ik zelfs m'n neus.
Reacties op dit gedicht
| mobar: | Woensdag, maart 14, 2007 18:20 |
| Nee, dan blijf ik erin.... | |
| Rebelle: | Woensdag, maart 14, 2007 18:19 |
| Hihihihi!Ja! Moet je ook ff doen een potje lachen! | |
| mobar: | Woensdag, maart 14, 2007 16:44 |
| Ja dat is zo, lach ze!! | |
| Rebelle: | Woensdag, maart 14, 2007 15:48 |
| Mobar, een lekker potje lachen doet ook wonderen! Dat moet jij toch weten! | |
| mobar: | Woensdag, maart 14, 2007 15:35 |
| Ach ja, als je als vrouw maar kan blijven lachen, verdrietige mannen korter dat 180 cm daar heb je ook helemaal niets aan. |
|
| sunset: | Woensdag, maart 14, 2007 11:30 |
| Bevrijdende (lach)tranen zijn altijd meer dan welkom. Toch? Delend overgebracht. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ReBelle | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 14 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||