Het fluistert ochtendlicht
In de verte een trein. De krant
haalt letters van het spoor
en drukt ze tegen elkaar
Begin van een gedicht
dat wankelt tussen papier en wind
Elke strofe is een onbedoeld gebaar
welke telkens aan betekenis verloor
Het ebt weg en valt uiteen
Wat overblijft is droog steen
