Leegte
Soms voel ik een o-zo-kleine steek
’t moment, liefde die verdwenen leek
De liefde die het hart steeds vult
Als schaduw niet de ziel omhult
Op zo’n moment voel ik mij alleen
En al ’t vertrouwen gaat plots’ling heen
Een schaduw die zo de ziel omhult
En ’t hart niet meer met liefde vult
’t moment, liefde die verdwenen leek
De liefde die het hart steeds vult
Als schaduw niet de ziel omhult
Op zo’n moment voel ik mij alleen
En al ’t vertrouwen gaat plots’ling heen
Een schaduw die zo de ziel omhult
En ’t hart niet meer met liefde vult
Reacties op dit gedicht
| Cody: | Donderdag, maart 22, 2007 22:03 |
| mooi =) ik ken het gevoel ook als ik het zo lees maar ik heb het nooit begrepen... dit is wat ik dan voel: http://www.gedichten-freaks.nl/toon.asp?num=474200 =) |
|
| Regulus: | Vrijdag, maart 16, 2007 20:55 |
| wow, mooi maris... Echt heel goed verwoord, ben er stil van | |
| ViolaCure: | Woensdag, maart 14, 2007 16:41 |
| Ontroerend. 3 | |
| Joyce-: | Woensdag, maart 14, 2007 15:30 |
| Mooi gedicht zeg! Die eenzaamheid komt altijd door liefde, en verdwijnt ook weer door liefde.. Liefde is nodig om te leven, hoe jammer dat soms ook is. Liefs, Joyce |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sweatie | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 14 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||