papa
Wanneer heb je eens tijd om met me te praten?
Dat je er voor me bent, dat ik eens echt mijn gevoelens kan delen.
Kon ik dat ooit? Vroeger is verstopt in mij, je gedrag haalt alle goede herrineringen weg. Dus hoop ik op iets, wat er toch al nooit was.
Je lijkt steeds verder weg te gaan. Van mij en van je leuke leven. Nooit meer vrolijk, nooit meer lachen met mij. Je bent het kwijt
En als je zo door gaat papa.. Ben je mij ook kwijt!
Dat je er voor me bent, dat ik eens echt mijn gevoelens kan delen.
Kon ik dat ooit? Vroeger is verstopt in mij, je gedrag haalt alle goede herrineringen weg. Dus hoop ik op iets, wat er toch al nooit was.
Je lijkt steeds verder weg te gaan. Van mij en van je leuke leven. Nooit meer vrolijk, nooit meer lachen met mij. Je bent het kwijt
En als je zo door gaat papa.. Ben je mij ook kwijt!
Reacties op dit gedicht
| anne(18): | Donderdag, maart 15, 2007 18:29 |
| Mooi geschreven en heel herkenbaar, 1 verschil.. mijn vader is mij al kwijt.. Sterkte en je mag me altijd mailen! Liefs anne |
|
Over dit gedicht
| Auteur: miemies | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 14 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||