koude handen
handen nemen een pen vast
gezicht staat vol van emoties
wil het van haar afschrijven
maar hoe hard ze ook probeerd
het lukt haar niet...
langzaam aan word het papiertje nat
traan voor traan laat ze vallen
ze laat zich gaan...
al haar verdriet verstopt tot nu
niets kan haar nog tegenhouden...
ze probeert verder te schrijven
met een bibberende hand en verwaterende ogen
regel per regel pent ze zinnen neer...
inspiratie genoeg,
maar de kracht verloren
wel willen maar niet kunnen
ze kijkt in de spiegel
ze ziet iets, ze weet alleen niet wat
een gebroken lachje, rode ogen, en een wit gezichtje
ben ik die persoon?
waar is mijn hart met de jaren heengegaan
een versteend wezen kijkt me terug aan
ik schrijf stilletjes voort
helemaal teruggetrokken in mij
de laatste regel is neergeschreven...
ik berg de pen en het papier op
en kruip weer in mijn warm bedje
toch gaat ze weer een koude nacht tegemoet...
Over dit gedicht
| Auteur: EveryTearTellsAStory | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 15 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||