Het rotten van een appelboom,
midden op de heide,
verloren in 't geloof opzich,
verboden en geboden,
verliezen is niet leuk.
Stel nou dat je zou willen stoppen
op elk station, en zou willen zien
dat de waarheid zo hard is.
Blijven we vertrouwen
op de enige waarheid die zichzelf
nogsteeds de hemel in prijst
en zichzelf nogsteeds Zorro noemt?
Wat is liefde nog die we hebben
tot ons icoon, de ware,
of de ster uit het oosten.
De absurte ideeën van wereldvrede,
en de wens, dat 't ooit gebeuren zou.
Verschil, en toch...
Het geluk dat we vinden, zonder
er echt bij na te denken,
met 't idee, dat we zullen leven
voor eeuwig, in 't krot van deze wereld.
De wereld is de mooiste plek op aarde.