zachtjes
zachtjes
denkend aan nu
lig ik vol wanorde
naar de toekomst toe
zachtjes
schreeuw ik naar geluk
die me niet wil tegenkomen
en me als een verdort blad beschouwd
zachtjes
denk ik aan de anderen
die nu vol inspiratie
aan hun heden bouwen
die zachtjes als een
bloem openbloeien
elke dag opnieuw
denkend aan nu
lig ik vol wanorde
naar de toekomst toe
zachtjes
schreeuw ik naar geluk
die me niet wil tegenkomen
en me als een verdort blad beschouwd
zachtjes
denk ik aan de anderen
die nu vol inspiratie
aan hun heden bouwen
die zachtjes als een
bloem openbloeien
elke dag opnieuw
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Zaterdag, februari 02, 2002 19:40 |
| en zo gaat iedereen het best "zachtjes" op zijn eigen ritme.... | |
| Eddy Mulder: | Zaterdag, februari 02, 2002 18:55 |
| Je hebt het mooi verwoord zoals velen zich ook zullen voelen. Probeer niet te snel te willen gaan , dat zal waarschijnlijk niet werken , je kan het niet afdwingen. De stap naar geluk en het nieuwe leven heeft zijn tijd nodig. Heel veel sterkte in het process. Eddy. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lien verstraete | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||