Geveld
De zware storm kwelde
velde de statige beuk
trok hem los van wortels
die jaren vergrendelden.
Triest maar magnifiek
ligt hij nu ten prooi
aan spottende schimmels
en wellustige wormen.
Maar niet voor lang want
we dulden geen dood
dwars op de paden
loodrecht op ons doel.
Hoe bescheiden ook
iedere vooruitgang
moet doorgang vinden
een ingang bereiken.
De zaag cirkelt slopend
verpulvert de jaarringen
tot voer voor natuurpaden
die wij vrij wandelen
velde de statige beuk
trok hem los van wortels
die jaren vergrendelden.
Triest maar magnifiek
ligt hij nu ten prooi
aan spottende schimmels
en wellustige wormen.
Maar niet voor lang want
we dulden geen dood
dwars op de paden
loodrecht op ons doel.
Hoe bescheiden ook
iedere vooruitgang
moet doorgang vinden
een ingang bereiken.
De zaag cirkelt slopend
verpulvert de jaarringen
tot voer voor natuurpaden
die wij vrij wandelen
Reacties op dit gedicht
| dichterbij: | Zaterdag, maart 17, 2007 00:00 |
| het hard kan het leven zijn lieve groetg |
|
| xUnkissed: | Vrijdag, maart 16, 2007 23:35 |
| Heel mooi gedaan! Maar niet fijn, Liefs, knuff Catharina |
|
| xUnkissed: | Vrijdag, maart 16, 2007 23:34 |
Over dit gedicht
| Auteur: Anton van Amerongen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 16 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||