Vervreemd van mijn huid,
je lippen niet meer de mijne.
ik heb ze zien verdwijnen,
in haar volle toch stijve mond.
Zo ben je vervreemd uit mijn hart,
die je het vertrouwen niet kon geven.
niet verder kon leven,
met de gedachte aan haar.
Zo werd je een vreemde in mijn ogen,
ik zie alleen je schim heel klein.
verder kijken doet me pijn,
want ik weet dat ik je zo zal missen.
Zo werd jij de dolk die mijn door doorboorden,
alsof ik niets waard ben,
het is net of ik je niet meer ken,
maar waarschijnlijk heb ik dat ook nooit gedaan