vergeet me niet
Het spijt me
dat ik niet genoeg om je kan geven
het spijt me
dat ik je de nodige liefde niet kan geven
Ik had je graag je droom gegeven
om gelukkig met mij samen te zijn
het spijt me
dat het zo is moeten gaan
Ik had je je nooit mogen laten gaan
ik zit hier nu eenzaam teruggetrokken
hopend opdat jij me zal komen vergezelen
maar hoe hard ik het ook zou willen
hoe hard ik het ook zou proberen
jij heb je hart aan een ander verloren...
°stilte°
Asjeblieft...vergeet me niet
Reacties op dit gedicht
| doetsi: | Maandag, maart 19, 2007 11:36 |
| Meis, dit overkwam mij allemaal ooit ook en kortgeleden weer iemand los moeten laten....en toch....houd van jezelf, knok voor alleen maar jij en jouzelf! Vanuit mijn eigen leven ontdekt dat je vanuit het zwartste gat weer helemaal licht naar boven kan komen. Laat je niet langer pijn doen en iemand avn jou laten houden door jezelf helemaal weg te geven , zal nooit lukken. Die ander is jou niet waard. Lieve groetjes ka |
|
| kerima ellouise: | Zaterdag, maart 17, 2007 11:55 |
| droef de stilte die je achterlaat in je mooi gedicht liefs kerima ellouise |
|
| [zwarte engel]: | Zaterdag, maart 17, 2007 10:58 |
| ..*valt stil* DAMN ..dit is echt rakend! | |
Over dit gedicht
| Auteur: EveryTearTellsAStory | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 17 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||