Schaduwen van de nacht
voeren als goede herder met de strakke hand
mijn legers aan
naar de
in mist gehulde engel
die wel altijd
mysterie wezen zal
laat ze voelen jij schaterlach
hoe de dood hen steeds listig besluipt over het natte gras
dat ze vluchten mogen in elkanders wensen
hoe je onthoofd je ogen nog lachen laat
en angst tot wapens smeed
voeten worden gevolgd
grassprieten buigen onder hun druk
t’ritme
word opgevoerd
beukend tegen
de nieuwe dag
waarin ik
alweer
onoverwinnelijk
doorwandelen mag..