Starend naar mijn beeldscherm
dansen de woorden en letters langs me heen....
De tranen komen doch ik verzet me ferm
Je bent er niet en toch voel ik me niet alleen....
Ik kwam weer uit dat diepe dal
die zat tussen mijn emoties en gedachten....
Zat er lang in vast door die harde val
en al mijn dagen werden nachten....
Door die tranen van mijn gevoel
heb ik eindelijk weer leren kijken....
Na een lange tijd besef ik weer wat ik allemaal voel
doordat iemand me de hand wist te reiken....
In de meren van mijn hart
heb ik weer leren duiken....
Voor een nieuwe frisse start
en die kon ik eigenlijk wel goed gebruiken....
Op de hoogste berg van mijn verstand
durf ik weer te ontspannen en genieten....
Niet meer bang dat ik weer in dat dal beland
omdat het leven te kort is om alles te laten schieten....
Heb het gevoel dat ik weer leef
en dat vol overgave en genot....
Door een paar mooie woorden die iemand me schreef
Kan mijn leven niet meer kapot....