Mijn moeder houdt niet van mij
Je zit daar
met die lege blik in je ogen
want jouw hoop
is allang vervlogen
Je wordt raar aangekeken
wanneer je het zegt
terwijl niemand weet welke grenzen
jij voor deze come-out hebt verlegd
Tranen komen niet meer
hebben al te veel gevloeid
en hebben jou tot dit hoopje
mens uitgebloeid
Een kind heeft een moeder nodig
in liefde en in kwaad
alleen steunt jouw moeder je
enkel door middel van haat
Het wil niet klikken
tussen jullie twee
jullie leven wel samen
al is dat ook alleen maar gedwee
Ik zie je zitten
en geef je gelijk
terwijl ik merk
dat ik in de spiegel
..naar mezelf kijk
Reacties op dit gedicht
| Beppie Vanroy: | Zaterdag, augustus 22, 2009 01:05 |
| VRESELIJK en gruwelijk (herkenbaar) voor het leven getekend Sterkte Joyce |
|
| MichellW: | Zaterdag, maart 24, 2007 19:45 |
| mooi, ook al bekeek je mijn gedicht heel droevig,, dus ff IK BEN WEL BLIJ HOOR:p XD Njah, heel mooi verwoord;) |
|
| Radho: | Zondag, maart 18, 2007 16:41 |
| Aangrijpend en oprecht mooi geschreven, dit droeve relaas. | |
| Free@Bird: | Zondag, maart 18, 2007 15:53 |
| Droef gedicht wel mooi verwoord. liefs Kerima |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Joyce- | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||