Als de avond is aangebroken
En jij weer door mijn hoofd spookt
Mis ik je soms nog zo
Dat het pijn doet
Boosheid en verdriet wisselen elkaar af
Wetend, dat ik niets maar ook niets voor je hebt betekend
Ik vergeleek je vaak met “de duivel en god”
Om het gedrag wat je ten toon stelde
Toch wil ik dat je weet
Dat je ondanks alles ook mijn zelfrespect hebt versterkt
Ik dank je daarvoor
Ik weet nu …wie ik ben
En…. wat ik wil
Met de overtuiging dat niemand het recht heeft
Om anderen te willen overheersen
Ook jij niet……“kameraad”!!!
Uit zelfbescherming moest ik
Handelen, zoals ik heb gedaan
Anders zou jij me totaal ten gronde hebben gericht.
Kon je onvoorspelbare buien niet langer verdragen
Jij….. hebt dit echter nooit begrepen!!
Wat je daadwerkelijk van me wilde
Is mij tot op heden nog steeds niet duidelijk
Na herhaald smeken om een verklaring
Heb je besloten om mij totaal te negeren
Jij, die te laf bent…..om uitleg te geven
Waarschijnlijk heb je allang weer een nieuwe “lovelife” gevonden
Ik vraag me af of je haar ook gebrek aan solidariteit verwijt
Doe je haar ook pijn met woorden?
Om haar daarna terstond de liefde te verklaren?
Zodat jij het met hartstocht weer goed kan maken?
Als de nacht dan uiteindelijk is gevallen
En ik mijn gedachten heb geordend
Ben ik blij, dat ik je heb laten gaan
Liefde betekend…..vriendschap, respect, acceptatie, vrijheid, wil je dat ik doorga?
Ach laat maar…..al die woorden zijn jou onbekend.
Love is a many splintered thing