Ik wilde niet wenen
Ik stond aan je graf
Ik voelde verdriet
Maar wilde niet wenen
Ik wou sterk zijn
Ik wou ‘onklopbaar’ overkomen
Ik wou ….
Maar
Het verdriet om jou
Overviel me
En…
Opeens voelde ik een traan
Een traan om jou
Het kon mij niet meer schelen
Dat ik ‘zwak’ overkwam
En machteloos
Neen…
Ze mochten zien dat ik je miste
Ja, ook nog na 11 jaar
“ Ik mis je & hou van je”
“ you are my angel”
“ you are always in my mind”
+ 18/03/1996 + + 18/O3/2007 +
Reacties op dit gedicht
| leonie2707: | Dinsdag, maart 20, 2007 15:47 |
| woow ik kreeg er kippenvel van ik ken het gevoel... mooi gedicht.. kus leonie |
|
| *Janga*: | Zondag, maart 18, 2007 23:59 |
| Dit maakt heel veel in mij los. Maar ik wilde wel wenen, juist wel. Het gaat nooit over, toch wens ik je nog sterkte in de toekomst. Zeer herkenbaar. Ik bewaar je woorden. Liefs, Janga P.S. Voor mij is het 9 jaar geleden (18-03-1998). |
|
| Fairouz: | Zondag, maart 18, 2007 22:09 |
| Tranen luchten op mensen zouden wat meer hun gevoelens moeten tonen. Sterkte, fairouz | |
| Nipke: | Zondag, maart 18, 2007 22:08 |
| Tranen maken je als persoon juist veel sterker. Dat deze er na 11 jaar nog zijn , zeggen mij dat deze liefde door de eeuwigheid zal blijven bestaan. Sterkte. Liefs Nip |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tessa snellinx | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 18 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||